powrót
Badanie cementu pod względem właściwości wytrzymałościowych.
Cechy wytrzymałościowe cementów oznacza się na podstawie badania zapraw normowych, czyli zapraw na bazie badanego cementu o znormalizowanym składzie. Na belkach o wymiarach 40x40x160mm przeprowadza się badanie wytrzymałości na zginanie i ściskanie. W Polsce obowiązuje badanie wytrzymałości na ściskanie które przypisuje cement do danej klasy wytrzymałości na ściskanie. Klasę cementu rozumiemy jako miarę wytrzymałości na ściskanie zaprawy normowej, przygotowanej oraz przechowywanej do momentu badania wg metod znormalizowanych.
Gęstość i gęstość nasypowa cementów
Gęstość cementów portlandzkich jest różna w zależności od ich składu chemicznego . Z gęstością związane są również inne cechy cementów jak gęstość nasypowa w stanie luźno usypanym i gęstość w stanie utrzęsionym których znajomość niezbędna jest do obliczeń objętość składowisk, zbiorników, pojemności użytkowej betoniarek oraz pojemności środków transportu. Gęstość cementu oznacza się za pomocą kolby La Chateliera lub piknometru.
Czas wiązania zaczynu cementowego
Szybkość wiązania i twardnienia zaczynu cementowego jest bardzo ważną cechą cementów. Cement powinien mieć czas wiązania na tyle długi aby można było przygotować mieszankę betonową lub zaprawę a następnie ułożyć je w formach i zagęścić. Wiązanie polega na zaniku plastyczności oraz urabialności zaczynu cementowego aż do przejścia w ciało stałe o pewnej wytrzymałości. Czas wiązania cementów uzależniony jest od wielu czynników np. zastosowanych dodatków w cemencie lub jego rozdrobnienia. Najczęściej stosowanym regulatorem czasu wiązania cementu jest gips dwuwodny, bez niego wiązanie cementu następowałoby błyskawicznie, tym samym zaprawa lub beton nie posiadałyby właściwości plastycznych oraz urabialności.
Stałości objętości zaczynu cementowego
Zaczyn cementowy po stwardnieniu powinien cechować się stałością objętości. Cement wykazujący nierównomierną zmianę objętości zastosowany do zapraw lub betonów, może spowodować utratę przez nie wytrzymałości lub nawet zniszczenie. Na zmiany objętości zaczynu wpływa kilka czynników lecz największy wpływ ma obecność niezwiązanego tlenku wapniowego ponieważ proces hydratacji CaO powoduje powstawanie dużych naprężeń które prowadzą do powstawania rys i spękań aż w końcu do zniszczenia tworzywa. Badanie stałości objętości zaczynu cementowego wykonuje się za pomocą pierścienia La Chateliera.
Wodożądność cementu oraz właściwa konsystencja zaczynu cementowego
Pod pojęciem wodożądności określa się ilość wody potrzebnej do otrzymania zaczynu o konsystencji znormalizowanej, wyznaczonej na podstawie badania wykonanego w aparacie Vicata. Określenie wodożądności zaczynu cementowego jest o tyle ważne, że zbyt duża i zbyt mała ilość wody wpływa na jego parametry co przekłada się w etapie późniejszym na paramtery wytrzymałościowe oraz trwałościowe zaprawy lub betonu. Zbyt duża ilość wody zarobowej powoduje zwiększenie porowatności zaczynu cementowego, zbyt mała jej ilość sprawia że cały cement nie jest w stanie przereagować.Wodożądność cementów rośnie wraz z ich rozdrobnieniem ale jej wartość można regulować za pomocą domieszek chemicznych.
Skurcz stwardniałych zaczynów cementowych i zapraw przy zmiennej wilgotności.
Jeżeli próbka zaczynu cementowego, zaprawy lub betonu znajdzie się w warunkach gdzie względna wilgotność powietrza jest niższa od stanu nasycenia próbki w danej temperaturze, to układ będzie dążył do osiągnięcia stanu równowagi pomiędzy wilgotnością otoczenia i próbki. Może to powodować wystąpienie skurczu w próbce związanego z powstawaniem naprężeń ściskających przy powierzchni materiału. Naprężenia rozciągające powstające wewnątrz próbki związane z hydratacją cementu spowodują powstawanie rys i mikrospękań w momencie gdy przekroczona zostanie wytrzymałość cementu na rozciąganie. Zjawisko to prowadzi do praktycznych wniosków którymi staje się odpowiednia pielęgnacja betonowanego elementu.
Wykonujemy badania w zakresie norm:
PN-EN 196-1 „Metody badania cementu. Część 1: Oznaczanie wytrzymałości”
PN-EN 196-2 „Metody badania cementu. Część 2: Analiza chemiczna cementu”
PN-EN 196-3 „Metody badania cementu. Część 3: Oznaczanie czasów wiązania i stałości objętości”
PN-EN 196-7 „Metody badania cementu. Część 7: Metody pobierania i przygotowania próbek cementu”
PN-EN 196-10 „Metody badania cementu. Część 10: Oznaczanie w cemencie zawartości chromu(VI) rozpuszczalnego w wodzie”
PN-EN 197-1 „Cement Część 1: Skład, wymagania i kryteria zgodności dotyczące cementów powszechnego użytku”
PN-EN 413-1 „Cement murarski. Część 1 – Skład, wymagania i kryteria zgodności”
PN-EN 413-2 „Cement murarski. Część 2 – Metody badania”
PN-EN 197-2 „Cement. Część 2 – Ocena zgodności”
PN-EN 450-1 „Popiół lotny do betonu – Część 1: Definicje, specyfikacje i kryteria zgodności”
PN-EN 450-2 „Popiół lotny do betonu — Część 2: Ocena zgodności”
Przejdź dalej do badanie betonu.